Geçtiğimiz pazartesi işten eve dönüp kapıyı açtığımda ilginç bir sürprizle karşılaştım. Her seferinde beni kapıda karşılayan sevgili kedim Pertev, beni yine karşılamıştı ama bu defa farklıydı. Pertev öksürük krizine girmişti. Kuru kuru öksürüyordu. Malum havalar soğudu. Ben de üşüttü, faranjit mi oldu acaba dedim. Biraz vitamin verdim.
Sabah Pertev’in kusma sesiyle uyandım (Evet, yanımda yatıyor). Bir baktım ki poşet kusmuş. Neyse dedim kustu kurtuldu. Ancak Çarşamba günü de aynı olay tekrarlanınca hemen veterinerimize koştuk. Veterinerimiz Bilsay Kanat’a gerçekten çok müteşekkirim. Çünkü çok tedbirli davrandı.
Pertev’in poşet kusmalarını ve öksürüğünü anlattım. Hemen röntgen çekildi. Bağırsaklarının bir bölümünde yoğunlaşma olduğunu tespit ettiler. Öksürüğün poşet çıkartırken yarattığı tahrişten olduğunu söylediler. Asıl sorun bağırsaklarıydı. “Bir gün bizde kalsın bakalım tuvaletini yapıyor mu” dediler. Ben yoğunlaşmayı sürekli kendini yalaması sebebiyle bağırsaktaki tüy birikimine bağladım. Tuvaletini yapacağını düşündüm, içim rahattı. Diğer yandan dikkatli olmam da iyi dedim. Sonuçta bir gün minik bebeğimden ayrı kalabilirdim. Ertesi sabah uyandım. Günlük işlerimi yaparken bir yandan aklım hep Pertev’deydi. Bir gün boyunca tuvaletini yapmadı. Şimdi ne olacaktı? Bilsay, bir ilaç vererek bağırsaklarda ilerlemesine bakacaklarını söyledi. Umarım ilerler dedim. Bir süre ilerledikten sonra durdu. Böyle olunca operasyona alacaklarını söylediler.
Bunu duymak benim için çok kötüydü. Yazması kolay ama yaşaması gerçekten çok zordu. Evcil hayvanlarımız çocuklarımız gibiler. Böylesine stresli bir olayı yaşamak aslında üzücü olduğu kadar öğreticiydi de. Tabii bunu aradan zaman geçince söyleyebiliyorsun. Buradan öğrendiğim çok ders oldu. Elbette ki ortalıkta yenilebilecek zararlı madde bırakmamayı öğrendim. Bunun yanında onu ne kadar sevdiğimi de kötü bir olay yaşayınca bu boyutta fark ettim. Neden insan olarak sevdiklerimiz olumsuz bir deneyim yaşayınca sevgimizi fark ediyoruz onu düşündüm. Sevgimizi kaybetme tehdidi olunca tüm şiddetiyle hissediyoruz.
Minik bebeğim şimdi sevgi dolu hayatına devam ediyor. Boynuna taktığımız bir önlükle geziyor. Önlüğü dikiş yerlerini yalamasını engelliyor. Bir süre böyle çiçek gibi gezecek.
Bugün itibariyle aradan bir hafta geçti. Bu sabah bir şarkı melodisiyle uyandım. Benim bazı sabahlar olur. Güne kafamda dolanan bir şarkıyla başlarım.
Hatırlar mısınız Ah Canım Ahmet’i? Doksanlarda çocuk olanlar bilir.
Ah canım vah canım,
Üzme tatlı canını,
Geçer bu yara ancak,
Düşünürsek canım.
